Mijn man heeft nu een steunzool hielspoor en het werkt ontzettend goed bij hem. Hij had al een tijd flink wat klachten, maar weigerde om er iets aan te doen. Ik vind dat belachelijk, het is zo belangrijk om goed voor jezelf te zorgen, en voor je lichaam. Uiteindelijk heb ik hem zover gekregen om het een en ander te laten onderzoeken en de uitkomst was ontzettend simpel. Hij moest een steunzool hielspoor. Dit verbeterd zijn loop patroon en verminderd zo zijn lasten. Hij ging schoorvoetend akkoord. Tja, koppige man. Maar toen hij de zool eenmaal binnen had en hem begon te gebruiken, was hij weer zo fit als een hoentje. Veel meer energie, veel meer wandeltochten. Ik kan dan wel zeggen: ik zei het toch. Maar daar ben ik dan ook weer te koppig voor. Gelukkig kwam gisteren het hoge woord eruit. Hij bedankte mij dat ik hem deze kant op had gestuurd, want hij vond dat zijn levenslust aanzienlijk was verbeterd. En dat door zoiets eenvoudigs! Leuk verhaal vind ik het. Je merkt dat je dan elkaar echt kan helpen, ook al gaat er wat koppigheid soms langs of wat vervelende emoties. Dat maakt allemaal niet uit, in the end ben je er gewoon voor elkaar en dat is zo ontzettend waardevol.
